Mahkûmların şartlı tahliyesi konusunda karar veren hâkimlerin, öğleden önce verdikleri ret kararı oranının, sabahki ve öğleden sonrakine göre 3 kat fazla olduğu belirlenmiş.
Sizce bunun sebebi ne? Sadece bir tesadüf mü?
İnsanların mantıklı birer biyolojik varlık olduğunu, bilgiyi alıp işleyip en doğru cevabı bularak verdiklerini kabul ederiz ancak bu, hâkimler için bile doğru değil.
Hâkimlerin öğle tatiline yakın saatlerde aç olması onları, mahkûmların tahliyesine ret kararı vermesine neden oluyordu. Sabah dinçken, öğleden hemen sonra karınları tokken tahliyeleri kabul etmeye eğilimliydiler.
Bu durumu “ego tükenmesi” açıklıyor. Hepimiz, “kafa çalıştırma”yı gerektiren işlerde belli bir noktadan sonra pes ederiz, yani egomuz tükenir.
Görünen o ki hâkimler de bunu yaşadılar. Hâkimlerin karar vermesini sağlayan prefrontal korteks “çok yorgun ve açım, kararı irdelemekle uğraşamam” dedi ve beyinlerinin daha alt kısımları devreye girerek “reddet gitsin” fikrini işletti. Sonra da gidip karınlarını doyurdular.
Yazıdaki bilgiler Incognito: Beynin Gizli Hayatı kitabından alınmıştır.
